7 niesamowitych przemian diuretyków
Istnieje kilka klas diuretyków, w tym diuretyki tiazydowe (HCTZ, metolazon, chlortalidon), diuretyki pętlowe (furosemid i bumetanid), inhibitory anhydrazy węglanowej (acetazolamid), diuretyki osmotyczne (mannitol) i diuretyki oszczędzające potas (spironolakton, amiloryd i triamteren).. Ma również działanie antyandrogenne, w tym ginekomastię, hirsutyzm i dysfunkcje seksualne. Zaburzenia elektrolitowe, w tym hiponatremia, zasadowica hipochloremiczna, hipokaliemia, hipokalcemia i hipomagnezemia, mogą prowadzić do poważnych zaburzeń rytmu serca. Interakcje digoksyny z lekami moczopędnymi zwiększają zaburzenia równowagi elektrolitowej i zaburzenia rytmu serca odnotowane w kilku badaniach. Diuretyki tiazydowe mogą powodować hiperkalcemię, podczas gdy diuretyki pętlowe zwiększają wydalanie wapnia, co może prowadzić do hipokalcemii. Aminoglikozydy: jednoczesne stosowanie z magnezem może powodować osłabienie nerwowo-mięśniowe i porażenie. SIADH jest częstą przyczyną hiponatremii i może być oznaką ukrytego nowotworu złośliwego, jeśli nie występuje żaden inny czynnik ryzyka. Klinicznie, SIADH jest rozpoznaniem u pacjenta z hiponatremią, u którego stwierdza się obniżoną osmolarność osocza (poniżej 275 mOsm/kg), niewłaściwie zagęszczony mocz (osmolarność moczu powyżej 100 mOsm/kg), podwyższone stężenie sodu w moczu (powyżej 20 mEq/l). ) i euwolemię. Dochodzi do wniosku, że te 2 badania nie są porównywalne i że wybór odpowiedniej terapii powinien być dokonany zgodnie z konkretnymi problemami pacjenta.
Leczeniem pierwszego rzutu u pacjentów z nadciśnieniem jest często lek moczopędny lub beta-bloker.1 Lekarze rodzinni muszą być świadomi możliwości wywołania hiponatremii przez tiazydowe leki moczopędne. Wiadomo, że kwas etakrynowy ma większy potencjał ototoksyczny niż inne środki moczopędne i może prowadzić do trwałej utraty słuchu czuciowo-nerwowego bez odpowiedniej ostrożności przy jego stosowaniu, zwłaszcza w połączeniu z innym diuretykiem pętlowym. Diuretyki pętlowe spironolactone 100mg apteka internetowa mogą również powodować ototoksyczność i utratę słuchu. Powoduje to, że nerki pozbywają się większej ilości moczu, obniżając ilość wody w organizmie i ciśnienie krwi. Należą do nich inne leki, które pacjent może przyjmować na nadciśnienie lub niewydolność serca. Po tym może wystąpić odwodnienie hipernatremiczne. Anhydraza węglanowa katalizuje reakcję polegającą na uwodnieniu dwutlenku węgla i odwodnieniu kwasu węglowego. Inhibitory anhydrazy węglanowej hamują enzym anhydrazę węglanową. 95% przedział ufności 0,46-1,44. c HCTZ był zalecanym lekiem moczopędnym, a enalapryl zalecanym inhibitorem konwertazy angiotensyny, ale lekarz miał swobodę wyboru. Jednak nieistotna tendencja faworyzowała kombinację diuretyków.9 Jest prawdopodobne, że w Stanach Zjednoczonych połączenie diuretyku tiazydowego i środka oszczędzającego potas, takiego jak amiloryd (który jest bardzo dobrze tolerowanym, niedrogim i lek generyczny) jest niedostatecznie wykorzystywany.
Klinicyści nie powinni kierować pacjentów na tę kombinację leków. Uważa się, że ta kombinacja działa z powodu związków przeciwbakteryjnych w uva ursi i zwiększonego oddawania moczu związanego z mniszkiem lekarskim. Wyniki zdrowotne związane z różnymi terapiami przeciwnadciśnieniowymi stosowanymi jako środki pierwszego rzutu: metaanaliza sieci. Diuretyki oszczędzające potas są rzadko stosowane samodzielnie, ponieważ są słabymi lekami przeciwnadciśnieniowymi. Spironolakton hamuje również receptory aldosteronu lasix bez recepty w korowym przewodzie zbiorczym, co prowadzi do zmniejszenia wchłaniania zwrotnego wody i sodu oraz zmniejszenia wydalania potasu. Diuretyki oszczędzające potas działają w korowym przewodzie zbiorczym, zapobiegając ponownemu wchłanianiu sodu, zapobiegając w ten sposób wydzielaniu potasu. Zmienia to osmolalność śródmiąższową, prowadząc do zmniejszenia reabsorpcji wody i sodu, powodując dierezę. Chlortalidon bezpośrednio hamuje reabsorpcję sodu i chlorków na błonie światła wczesnego segmentu dystalnego kanalika krętego (DCT) w nerce. Definicja. Per Davis's Drug Guide for Nurses: „Zwiększ selektywne wydalanie różnych elektrolitów i wody. Różne klasy diuretyków działają na różne części nefronu: kanalik proksymalny, pętlę Henlego i kanalik dystalny. Hiperurykemia wtórna do stosowania diuretyków pętlowych może prowadzić do ostrych napadów lub zaostrzeń dny moczanowej Badanie sugerowało, że działanie moczopędne kofeiny powoduje odwodnienie – innymi słowy „utratę” płynów.
Głównym działaniem niepożądanym spironolaktonu jest hiperkaliemia, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku iz przewlekłą chorobą nerek. Zioła o działaniu moczopędnym stymulują wydalanie płynów, bez utraty składników mineralnych, co jest częstym skutkiem ubocznym leków na receptę. Ostrzeżenie w czarnej skrzynce stwierdza, że każdy diuretyk pętlowy jest silnym diuretykiem i przy wyższych dawkach może prowadzić do głębokiej diurezy z wyczerpaniem wody i elektrolitów. Antagoniści aldosteronu lub leki moczopędne oszczędzające potas mogą zapewniać odpowiednią diurezę bez ryzyka zaburzeń elektrolitowych. Lekarze przepisujący lek muszą zachować ostrożność przy dawkowaniu w celu uzyskania diurezy. Jeżeli jednak desmopresyna nie zwiększa osmolarności moczu, to wiemy, że odpowiedź na ADH jest niewłaściwa i musi to być moczówka prosta pochodzenia nerkowego. To rozróżnienie jest ważne, ponieważ leczenie różni się w przypadku moczówki prostej nefrogennej i ośrodkowej. Aby odróżnić nefrogenną i ośrodkową postać choroby, podczas prowokacji polegającej na pozbawieniu wody można podać desmopresynę, analog ADH. Mogę to nazwać dziesięcioma przykazaniami leczenia nadciśnienia, ale jest to dobry przewodnik dla tych, którzy dopiero zaczynają. Sok żurawinowy może być odwiecznym lekarstwem na infekcję pęcherza, a nawet nie bez powodu.